Aitak haziak ereiten irakatsi zigun.
Urduliz eta Berango.ko aitite eta amama zaharrari "papá" eta "mamá" esaten zieten seme alabek.
Gure aitak hazi zahar bat aurkitu zuen nonbait eta ikastola bat erein guretzat, guk jateko, gozo-gozo.
Hazi bizia.
Eskerrik asko, aita.
Friday, October 26, 2007
Friday, October 12, 2007
Hola Muerte, bienvenida, estoy satisfecha con mi vida.
Hacer el amor con mi pareja, abrazar a mis hij@s, a aita y a ama, a mis herman@s y amig@s, y dejar limpia la pecera. Con eso me daría hoy por satisfecha.
Recibo esto desde Tepoztlan, Mexico y copio.
"Mis Ultimos Deseos:
Queridos familiares y amigos,
Ocurrió lo inevitable: he muerto. Por favor no se alarmen, puesto que he estado deseando y esperando este suceso tan preciado e importante durante muchos meses..."
Aquí es Jesika, compañera de mi hijo Nitya de 11 años, la que ha muerto. Antes, pasar a mejor vida, se decía.
Recibo esto desde Tepoztlan, Mexico y copio.
"Mis Ultimos Deseos:
Queridos familiares y amigos,
Ocurrió lo inevitable: he muerto. Por favor no se alarmen, puesto que he estado deseando y esperando este suceso tan preciado e importante durante muchos meses..."
Aquí es Jesika, compañera de mi hijo Nitya de 11 años, la que ha muerto. Antes, pasar a mejor vida, se decía.
Yoga ta herrigintza 1
Yoga eta herrigintza: «Jabetuz jabe egin»
leire saitua
soziologoa eta yoga eta meditazioko irakaslea
Bitxia omen da bi kontzeptu horiek elkarrekin ikustea. Nire baitan bat eginda sentitzen ditut eta, Yogak herrigintzan dakarren eragina adierazi nahi dut hemen.
Yoga nondik datorren galdetzen didatenean, artoa bezain euskalduna dela erantzuten dut, bata Indietatik (Ameriketatik) etorri zen moduan, bestea Indiatik heldu zaigulako. Kontua, niretzat, probetxugarri suertatzea da.
Zer daki, Yogari buruz, praktikatzen ez duen batek? Duela gutxi arte, ezer gutxi: kontorsionismo pixka bat eta adarra jotzeko erabiltzen diren ooooom
batzuk begiak itxita.Tira, orain behintzat hasi gara lasaitzeko balio duela entzuten eta arnasarekin lotzen. Eta baita nolabaiteko gimnastika suabe bat eta zenbait postura berezi batzuk egiten direla ere. Artikulu hau bukatzerako, baietz ideia osatuago bat izan!
Aipatu ditugun hauek: bai arnasketak, bai luzaketa eta posturak eta bai lasaiketa (erlaxazioa) teknikak dira, hau da, tresnak. Destorniladore bat ere bai. Zertarako erabiliko ditugun, hori da kontua. Noski, ardo kontuetan bezala, tetrabrik-
ak eta Errioxako erreserbak berdinak ez diren bezala, hemen ere aldea egongo dela suposatzen dut, eta nik praktikatu eta irakasten dudana hoberenetakoa izatea nahi nuke, edo espero, behintzat.
Yogak, 5.000 urtez, kontzientzia suspertzeko erabili izan ditu teknika hauek. Yogak kontzientzia suspertzea du helburutzat. Nor bere buruaz (hau da, gorputzaz, emozioez eta pentsamenduez) jabetzeak (ohartu zentzuan) nor bere buruaren jabe egitera garamatza (erabaki zentzuan).
Yoga hitza, sanskritoz, yug
errotik omen dator. Gaztelaniazko yugo hitza letorkeen moduan. Esanahia «uztartu» edo «bat egin» litzateke. Baina... zerekin edo norekin bat egin? Norberarekin. Egia esan, «norberarekin bat egin» esatea, horrela, besterik gabe, huskeria da, ezin baita «norberarengandik» banandu. Gehiago zehaztu beharra dago, beraz.
«Ni» edo norbera esatean «azal» edo maila ezberdinak bereiz ditzakegu: fisikoa, emozionala, mentala... eta sakonduz gero nor-tasuna eta nor-izana Eta horien guztien atzean edo muinean, barrura eta kanpora, edo gora eta behera dabilen igogailu bat bezala, konturatzeko edo jabetzeko gaitasuna, hau da, kontzientzia.
Adibide bat jarriko dut. Zerbait irakurtzen ari naiz egunkarian, oso kontzentratuta nago, eta ez dut ondokoen elkarrizketa entzun ere egiten. Horrek ez du esan nahi belarriek ez dutenik fisikoki funtzionatzen. Esan nahi du nire «igogailua»
kontzientzia, edo jabetzen den hori une honetan «3. pisuan» (pentsa-gailuan, mentalean) daukadala bete-betean eta ez «1. pisuan» (ekin-gailuan, fisikoan).
Yogako teknikek, asana (postura) batek adibidez, ez dute gorputza (fisikoa) helburutzat; gorputza sentitzeko, fisikoaz jabetzeko, behar dugun kontzientzia suspertzea baizik. Bide batez, gorputza arindu egingo zaigula, horixe baietz! Eta lasaitu eta sendotu ere.
Edo meditazioa bera. Izan, berez, ez da teknika bat besterik. Arau jakin batzuk dituen teknika bat. Agian hitzak, zer den zehaztu gabe, errakuntzara eraman gaitzake, arnasketarekin gertatzen den bezala; Yogan arnasketa teknika bat da, mota ezberdinak dituena, eta bakoitza modu jakin batean egiten dena. Meditazioarekin berdin. Ez da gai batez zenbait gogoeta egitea, besterik gabe. Zera da: postura jakin batean, arnasketa jakin batekin, arreta pentsamendu jakin batean jartzea, hortaz konturatzen ari den kontzientzia suspertu eta bizi-bizi sentitu ahal izateko.
Denok izan dugu noizbait horrelako arreta biziko uneren bat. Esper
ientzia oso atsegina izaten da, argitasun eta indar handikoa. (Niri etxeko sukaldea datorkit gogora, hamabost urte, mahaian etxeko lanak egiten eserita, institutu garaiko gau bateko isilean, matematikako ekuazioak egiten, adibidez). Kontua da ez dugula jakiten nola gertatu den eta, beraz, ez dakigula zer egin berriz barne bizitasun kontzentratu hori pizteko.
Yogak badu metodo bat, urratsez urrats egiten dugun bide bat, norberaz jabetzeko egiten duguna. Nondik hasi? Jabetzen errazena, fisikoa. Akaso beldurra (emozio-sentipen bat aipatzeagatik) noiz eta non sentitzen dudan ezin dut hain ongi zehaztu, baina sorbaldak tentsioan ditudan ala ez bai. Eta arituz trebatu egiten gara. Esan bezala, norbere buruaz (hau da, gorputzaz, emozioez eta pentsamenduez) jabetzeak (ohartu zentzuan) norbere buruaren jabe egitera garamatza (erabaki eta erabili zentzuan).
Beste modu baten esanda, nor bere ardatzera, nor bere zentrora bueltatzea litzateke, jabetzen den horretara. Behin eta berriz. Gitarra bat edo edozein musika tresna desafinatzen den moduan, gure «tresnak» ere (pentsa-gailua, senti-gailua eta ekin-gailua) desafinatu egiten zaizkigu, eta zorionez badira teknika erraz batzuk berriz ere ardatzeratzeko: arnasketak, luzaketa eta asanak, eta lasaiketa; eta meditazioa bera ere, behin besteak pixka bat praktikatuz gero. Horiek dira Yogak 5.000 urtez landu dituenak. Eta, noski, ez bakarrak.
Yogaz eta herrigintzaz ari naizela, nire hipotesia hauxe da: bere buruaren jabe diren herritarrez osatutako herriak errazago eta dudarik gabe lortzen duela burujabetasuna. Eta horixe da, hain zuzen, nire konpromisoa: teknika hauek landu eta zabaltzea.
Bitxia omen da bi kontzeptu hauek elkarrekin ikustea. Agian tartean beste hitz bat sartu izan bagenu... kontzientzia: horixe da gakoa, jabetzea.
© berria.info
2003 Uztailak 10
leire saitua
soziologoa eta yoga eta meditazioko irakaslea
Bitxia omen da bi kontzeptu horiek elkarrekin ikustea. Nire baitan bat eginda sentitzen ditut eta, Yogak herrigintzan dakarren eragina adierazi nahi dut hemen.
Yoga nondik datorren galdetzen didatenean, artoa bezain euskalduna dela erantzuten dut, bata Indietatik (Ameriketatik) etorri zen moduan, bestea Indiatik heldu zaigulako. Kontua, niretzat, probetxugarri suertatzea da.
Zer daki, Yogari buruz, praktikatzen ez duen batek? Duela gutxi arte, ezer gutxi: kontorsionismo pixka bat eta adarra jotzeko erabiltzen diren ooooom
batzuk begiak itxita.Tira, orain behintzat hasi gara lasaitzeko balio duela entzuten eta arnasarekin lotzen. Eta baita nolabaiteko gimnastika suabe bat eta zenbait postura berezi batzuk egiten direla ere. Artikulu hau bukatzerako, baietz ideia osatuago bat izan!
Aipatu ditugun hauek: bai arnasketak, bai luzaketa eta posturak eta bai lasaiketa (erlaxazioa) teknikak dira, hau da, tresnak. Destorniladore bat ere bai. Zertarako erabiliko ditugun, hori da kontua. Noski, ardo kontuetan bezala, tetrabrik-
ak eta Errioxako erreserbak berdinak ez diren bezala, hemen ere aldea egongo dela suposatzen dut, eta nik praktikatu eta irakasten dudana hoberenetakoa izatea nahi nuke, edo espero, behintzat.
Yogak, 5.000 urtez, kontzientzia suspertzeko erabili izan ditu teknika hauek. Yogak kontzientzia suspertzea du helburutzat. Nor bere buruaz (hau da, gorputzaz, emozioez eta pentsamenduez) jabetzeak (ohartu zentzuan) nor bere buruaren jabe egitera garamatza (erabaki zentzuan).
Yoga hitza, sanskritoz, yug
errotik omen dator. Gaztelaniazko yugo hitza letorkeen moduan. Esanahia «uztartu» edo «bat egin» litzateke. Baina... zerekin edo norekin bat egin? Norberarekin. Egia esan, «norberarekin bat egin» esatea, horrela, besterik gabe, huskeria da, ezin baita «norberarengandik» banandu. Gehiago zehaztu beharra dago, beraz.
«Ni» edo norbera esatean «azal» edo maila ezberdinak bereiz ditzakegu: fisikoa, emozionala, mentala... eta sakonduz gero nor-tasuna eta nor-izana Eta horien guztien atzean edo muinean, barrura eta kanpora, edo gora eta behera dabilen igogailu bat bezala, konturatzeko edo jabetzeko gaitasuna, hau da, kontzientzia.
Adibide bat jarriko dut. Zerbait irakurtzen ari naiz egunkarian, oso kontzentratuta nago, eta ez dut ondokoen elkarrizketa entzun ere egiten. Horrek ez du esan nahi belarriek ez dutenik fisikoki funtzionatzen. Esan nahi du nire «igogailua»
kontzientzia, edo jabetzen den hori une honetan «3. pisuan» (pentsa-gailuan, mentalean) daukadala bete-betean eta ez «1. pisuan» (ekin-gailuan, fisikoan).
Yogako teknikek, asana (postura) batek adibidez, ez dute gorputza (fisikoa) helburutzat; gorputza sentitzeko, fisikoaz jabetzeko, behar dugun kontzientzia suspertzea baizik. Bide batez, gorputza arindu egingo zaigula, horixe baietz! Eta lasaitu eta sendotu ere.
Edo meditazioa bera. Izan, berez, ez da teknika bat besterik. Arau jakin batzuk dituen teknika bat. Agian hitzak, zer den zehaztu gabe, errakuntzara eraman gaitzake, arnasketarekin gertatzen den bezala; Yogan arnasketa teknika bat da, mota ezberdinak dituena, eta bakoitza modu jakin batean egiten dena. Meditazioarekin berdin. Ez da gai batez zenbait gogoeta egitea, besterik gabe. Zera da: postura jakin batean, arnasketa jakin batekin, arreta pentsamendu jakin batean jartzea, hortaz konturatzen ari den kontzientzia suspertu eta bizi-bizi sentitu ahal izateko.
Denok izan dugu noizbait horrelako arreta biziko uneren bat. Esper
ientzia oso atsegina izaten da, argitasun eta indar handikoa. (Niri etxeko sukaldea datorkit gogora, hamabost urte, mahaian etxeko lanak egiten eserita, institutu garaiko gau bateko isilean, matematikako ekuazioak egiten, adibidez). Kontua da ez dugula jakiten nola gertatu den eta, beraz, ez dakigula zer egin berriz barne bizitasun kontzentratu hori pizteko.
Yogak badu metodo bat, urratsez urrats egiten dugun bide bat, norberaz jabetzeko egiten duguna. Nondik hasi? Jabetzen errazena, fisikoa. Akaso beldurra (emozio-sentipen bat aipatzeagatik) noiz eta non sentitzen dudan ezin dut hain ongi zehaztu, baina sorbaldak tentsioan ditudan ala ez bai. Eta arituz trebatu egiten gara. Esan bezala, norbere buruaz (hau da, gorputzaz, emozioez eta pentsamenduez) jabetzeak (ohartu zentzuan) norbere buruaren jabe egitera garamatza (erabaki eta erabili zentzuan).
Beste modu baten esanda, nor bere ardatzera, nor bere zentrora bueltatzea litzateke, jabetzen den horretara. Behin eta berriz. Gitarra bat edo edozein musika tresna desafinatzen den moduan, gure «tresnak» ere (pentsa-gailua, senti-gailua eta ekin-gailua) desafinatu egiten zaizkigu, eta zorionez badira teknika erraz batzuk berriz ere ardatzeratzeko: arnasketak, luzaketa eta asanak, eta lasaiketa; eta meditazioa bera ere, behin besteak pixka bat praktikatuz gero. Horiek dira Yogak 5.000 urtez landu dituenak. Eta, noski, ez bakarrak.
Yogaz eta herrigintzaz ari naizela, nire hipotesia hauxe da: bere buruaren jabe diren herritarrez osatutako herriak errazago eta dudarik gabe lortzen duela burujabetasuna. Eta horixe da, hain zuzen, nire konpromisoa: teknika hauek landu eta zabaltzea.
Bitxia omen da bi kontzeptu hauek elkarrekin ikustea. Agian tartean beste hitz bat sartu izan bagenu... kontzientzia: horixe da gakoa, jabetzea.
© berria.info
2003 Uztailak 10
Friday, October 05, 2007
Yo no he sido... y no nos hacemos compañía.
Primero vino el patriarcado, pero yo no era feminista.
También hubo una dictadura, pero yo era pequeñita.
Más tarde se llevaron a los de ETA, suerte que yo no era terrorista.
Después los contratos basura. Qué podía hacer yo? No era sindicalista.
Luego controlaron los medios de comunicación. No me interesaba la política.
De artes y cultura hicieron mercancía, propaganda en bote, especie protegida.
Para vender armamento: guerras, pero lejos, y a la mili iba el que quería.
Por ahí llegaban emigrantes, pateras,... pero si ¡ya éramos muchos y no cabían!
Decían que el negocio de las drogas era gordo; yo sólo consumía farmacología.
Lo de la prostitución era un poco fuerte, pero, si ellas querían...
... Y muy duro lo del maltrato, pero... ¡allá cada una en su cocina!
Vi fabricantes de coches y cementeros asfaltando la tierra, oh! momia negra.
Arrasando con hormigón las costas. Una pena, ecologistas. Yo no lo era.
Después, trasgénicas, mataron a las semillas, pero yo ya no las cultivaba.
Pasado un tiempo impusieron el inglés. Era más práctico, lo aceptaba.
Chupándole la sangre, petróleo a la tierra, la enfermaron de contaminación y
el cambio climático trajo catástrofes "naturales". Sin consciencia,
acostumbrada la gente al consumo como estaba, cualquiera renunciaba!
Y se llevaron a los de freebatasuna. Yo, del mundo ciudadana, ya avisaba.
Támbién a los que cuestionaban al rey. Monarquía, vale, qué más daba.
Cuando llegaron los suicidios me inquieté,
pero... ¿qué vas a hacer?... cada uno es dueño de su vida.
...
Ahora...
ahora es la mía la que ya no tiene sentido.
ahora ya no hay nadie que esté vivo,
ahora sólo quedamos los del "yo no he sido",
y no nos hacemos compañía,
ahora estoy yo,
sola,
sola y vacía.
También hubo una dictadura, pero yo era pequeñita.
Más tarde se llevaron a los de ETA, suerte que yo no era terrorista.
Después los contratos basura. Qué podía hacer yo? No era sindicalista.
Luego controlaron los medios de comunicación. No me interesaba la política.
De artes y cultura hicieron mercancía, propaganda en bote, especie protegida.
Para vender armamento: guerras, pero lejos, y a la mili iba el que quería.
Por ahí llegaban emigrantes, pateras,... pero si ¡ya éramos muchos y no cabían!
Decían que el negocio de las drogas era gordo; yo sólo consumía farmacología.
Lo de la prostitución era un poco fuerte, pero, si ellas querían...
... Y muy duro lo del maltrato, pero... ¡allá cada una en su cocina!
Vi fabricantes de coches y cementeros asfaltando la tierra, oh! momia negra.
Arrasando con hormigón las costas. Una pena, ecologistas. Yo no lo era.
Después, trasgénicas, mataron a las semillas, pero yo ya no las cultivaba.
Pasado un tiempo impusieron el inglés. Era más práctico, lo aceptaba.
Chupándole la sangre, petróleo a la tierra, la enfermaron de contaminación y
el cambio climático trajo catástrofes "naturales". Sin consciencia,
acostumbrada la gente al consumo como estaba, cualquiera renunciaba!
Y se llevaron a los de freebatasuna. Yo, del mundo ciudadana, ya avisaba.
Támbién a los que cuestionaban al rey. Monarquía, vale, qué más daba.
Cuando llegaron los suicidios me inquieté,
pero... ¿qué vas a hacer?... cada uno es dueño de su vida.
...
Ahora...
ahora es la mía la que ya no tiene sentido.
ahora ya no hay nadie que esté vivo,
ahora sólo quedamos los del "yo no he sido",
y no nos hacemos compañía,
ahora estoy yo,
sola,
sola y vacía.
Subscribe to:
Posts (Atom)
